Eenheid in de waarheid: Geen compromis met dwaling.

In de hedendaagse christelijke wereld zien we een wildgroei aan denominaties, leringen en praktijken. Elke straat lijkt wel meerdere kerkgebouwen te herbergen, elk met hun eigen interpretatie van de Bijbel. Maar is dit wat God voor ogen had? In deze blog onderzoeken we wat de Schrift zegt over eenheid, zuivere leer en hoe we moeten omgaan met dwaling in de kerkgemeente.

De roeping tot eenheid

De apostel Paulus schrijft in 1 Korinthe 1:10: "Ik vermaan u nu, broeders, door de naam van onze Heere Jezus Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt en dat onder u geen scheuringen zijn, maar dat gij samengevoegd zijt in dezelfde gezindheid en in hetzelfde gevoelen."

Let op de nadruk: allen hetzelfde spreken. Niet dat we allemaal een beetje anders mogen geloven, zolang we maar 'in liefde' zijn. Nee, Paulus roept op tot volledige eenheid in leer en overtuiging. Dit is geen optioneel verzoek, maar een dringende vermaning "door de naam van onze Heere Jezus Christus."

Excuus: "We moeten in liefde verschillen respecteren"

Velen beweren dat we elkaar moeten accepteren ondanks leerverschillen, omdat liefde belangrijker is dan doctrine. Maar dit is een vals dilemma. Jezus Christus bad in Johannes 17:17: "Heilig hen in Uw waarheid; Uw woord is de waarheid." Waarheid en liefde staan niet tegenover elkaar, echte liefde vereist waarheid. In Efeziërs 4:15 lezen we dat we "waarachtig zijnde in liefde, alleszins zouden opwassen in Hem."

Liefde zonder waarheid is sentimentaliteit. Waarheid zonder liefde is hardheid. Maar samen vormen ze de fundering van authentiek christelijk geloof.

Illustratie: Stel je voor dat een arts uit 'liefde' een patiënt niet vertelt dat hij kanker heeft. Is dat echte liefde? Nee, echte liefde durft de harde waarheid te spreken, ook als dat pijn doet. Zo is het ook met geestelijke waarheid, juist omdat we elkaar liefhebben, moeten we elkaar corrigeren wanneer iemand van de waarheid afdwaalt.

De apostolische fundering

In Efeziërs 2:20 lezen we dat de gemeente gebouwd is "op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus Zelf de uiterste hoeksteen is." Dit betekent dat de leer van de apostelen het fundament vormt waarop alles rust.

De Handelingen 2:42 beschrijft de eerste kerkgemeente: "En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden." De leer der apostelen stond centraal, niet ieder z'n eigen interpretatie.

Het gevaar van zelfbenoemde leiders

Een groot probleem in veel kerkgemeenten vandaag is dat mensen zichzelf tot leider, profeet of apostel uitgeroepen hebben zonder goddelijke roeping of apostolische zending. Paulus schrijft in Romeinen 10:15: "En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden?"

Excuus: "God heeft mij geroepen, ik hoef geen mens"

Sommigen beweren dat ze rechtstreeks door God geroepen zijn en daarom niemand nodig hebben om hen te bevestigen of te zenden. Maar zelfs Paulus, die door Christus Zelf geroepen werd op de weg naar Damascus, liet zich toch door Ananias dopen (Handelingen 9:17-18) en werd later door de apostelen erkend (Galaten 2:7-9). Timoteüs ontving zijn gave door handoplegging van het presbyterium (1 Timoteüs 4:14). God werkt door Zijn gestelde orde, niet chaotisch.

In Jeremia 23:21 klaagt God: "Ik heb die profeten niet gezonden, nochtans liepen zij; Ik heb tot hen niet gesproken, nochtans profeteerden zij." Dit geldt ook voor onze tijd. Hoeveel zelfbenoemde 'voorgangers' staan er op preekstoelen zonder dat God hen daarheen gesteld heeft?

Illustratie: Je kunt jezelf niet tot arts verklaren zonder de juiste opleiding en certificering. Als iemand zonder medische bevoegdheid in een ziekenhuis opereert, brengt dat levens in gevaar. Zo is het ook met geestelijk leiderschap, zonder goddelijke roeping en bevestiging breng je zielen in gevaar.

Omgaan met dwaling

De Schrift is kristalhelder over hoe we moeten omgaan met diegenen die vals onderricht brengen.

Geen gemeenschap met dwaalleer

In 2 Johannes 1:10-11 staat: "Indien iemand tot u komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in huis, en zegt tot hem niet: Zijt gegroet! Want die tot hem zegt: Zijt gegroet! die heeft gemeenschap aan zijn boze werken."

Dit is geen gebrek aan liefde, maar bescherming van de kerkgemeente. Jezus Sirach 22:14 (uit de apocriefen) waarschuwt: "Spreek niet lang met een onwijze, en ga niet tot een onverstandige, want ongevoelig zijnde zal hij al uw dingen voor niets achten."

Excuus: "We moeten toch dialoog voeren met anders-gelovigen?"

Er is een verschil tussen evangeliseren en 'gemeenschap hebben'. We mogen zeker met ongelovigen spreken om hen het Evangelie te brengen. Maar gemeenschap, regelmatige omgang, samen eten, samenwerken, met diegenen die bewust vals onderricht brengen binnen de kerkgemeente, is verboden. Paulus schrijft in 1 Korinthe 5:11: "Maar nu heb ik u geschreven, dat gij u niet zult vermengen, namelijk indien iemand, een broeder genaamd zijnde, een hoereerder is, of een gierigaard, of een afgodendienaar, of een lasteraar, of een dronkaard, of een rover; dat gij met zodanig een ook niet zult eten."

Als de Schrift zo streng is over zondige levenswandel, hoeveel te meer over vals onderricht dat vele zielen kan misleiden? Een persoonlijke zondaar brengt zichzelf in gevaar, maar een valse leraar brengt een hele kerkgemeente ten val.

Praktische kenmerken van dwaling

Hoe herkennen we dwaling? De Bijbel geeft ons duidelijke richtlijnen.

Afwijking van de apostolische leer

Als iemands boodschap afwijkt van wat de apostelen geleerd hebben, is het dwaling. Galaten 1:8-9 zegt: "Maar al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt! Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u iemand een evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt!"

Voorbeelden hiervan zijn:

• Vrouwelijke voorgangers (terwijl 1 Timoteüs 2:12 zegt: "Doch ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, noch over den man heerse, maar wil, dat zij in stilheid zij")

• Het afschaffen van de voetenwassing (terwijl Jezus in Johannes 13:14-15 zegt: "Indien dan Ik, de Heere en Meester, uw voeten gewassen heb, zo zijt ook gij schuldig elkanders voeten te wassen. Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat gij zult doen, gelijk als Ik u gedaan heb")

• Het gebruik van meerdere bekers bij het Avondmaal (terwijl Jezus één beker gebruikte in Mattheüs 26:27)

• Kerstviering (een heidense traditie zonder Bijbelse grondslag)

Hoogmoed en zelfverheffing

Jesaja 65:5 beschrijft diegenen die zeggen: "Houd u bij uzelven, en naak tot mij niet, want ik ben heiliger dan gij!" Wanneer gelovigen zich boven anderen verheffen omdat ze tot een bepaalde kerkgemeente behoren, of omdat ze bepaalde kennis hebben, is er iets grondig mis.

Excuus: "Onze kerkgemeente heeft de waarheid, dus we moeten ons afzonderen"

Er is een cruciaal verschil tussen afzondering uit hoogmoed en afzondering uit gehoorzaamheid. We moeten ons inderdaad afzonderen van dwaling (2 Korinthe 6:17: "Daarom gaat uit het midden van hen, en wordt afgescheiden, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is"), maar dit moet gepaard gaan met nederigheid. We zijn niet beter dan anderen, maar door genade geroepen tot de waarheid. Numeri 23:9 zegt over Gods volk: "Zie, dat volk zal alleen wonen, en het zal onder de heidenen niet gerekend worden." Dit 'alleen wonen' is geen trots isolement, maar een onderscheid in heiligheid.

Illustratie: Een quarantaine tijdens een epidemie is geen hoogmoed, maar noodzakelijke bescherming. Zo moeten we ons afzonderen van geestelijke besmetting, niet omdat we beter zijn, maar omdat we Gods volk willen beschermen.

Focus op uiterlijkheden in plaats van innerlijk

Jezus Christus waarschuwde de Farizeeën in Mattheüs 23:25-26: "Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeeën, gij geveinsden, want gij reinigt het buitenste des drinkbekers en des schotels, maar van binnen zijn zij vol van roof en onmatigheid! Gij blinde Farizeeër, reinig eerst het binnenste des drinkbekers en des schotels, opdat ook het buitenste derzelve rein worde."

Wanneer gelovigen zich alleen bezighouden met uiterlijke zaken, welke naam de kerkgemeente heeft, wat voor kleding je draagt, welke vertaling je gebruikt, maar hun hart niet rein is, dan zijn ze niet anders dan de Farizeeën. Het gaat om een gereinigd hart én om gehoorzaamheid aan Gods geboden, niet het één zonder het ander.

De noodzaak van correctie

Spreuken 27:5-6 zegt: "Openbare bestraffing is beter dan bedekte liefde. De slagen des liefhebbers zijn getrouw; maar de kussen des haters zijn te veel."

Echte liefde durft te corrigeren. Jacobus 5:19-20 moedigt ons aan: "Broeders, indien iemand onder u afdwaalt van de waarheid, en iemand bekeert hem: Die wete, dat hij, die een zondaar bekeert van den dwaling zijns wegs, een ziel van den dood zal behouden, en zal een menigte van zonden bedekken."

Excuus: "Oordelen is zonde, alleen God mag oordelen"

Dit excuus wordt vaak misbruikt. Jezus Christus zei inderdaad in Mattheüs 7:1: "Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt." Maar in Johannes 7:24 zegt Hij ook: "Oordeelt niet naar den schijn, maar oordeelt een rechtvaardig oordeel." En Paulus schrijft in 1 Korinthe 5:12: "Want wat heb ik ook die van buiten zijn te oordelen? Oordeelt gij niet, die van binnen zijn?"

We mogen en móeten dus oordelen binnen de kerkgemeente, maar wel rechtvaardig en volgens Gods Woord, niet naar onze eigen maatstaven.

Illustratie: Als een scheidsrechter tijdens een voetbalwedstrijd zegt "ik oordeel niet, dat moet de hoofdscheidsrechter maar doen", dan ontstaat er chaos. God heeft ons Zijn Woord gegeven als maatstaf. We oordelen niet naar onze eigen mening, maar naar wat de Schrift duidelijk zegt.

Eenheid versus uniformiteit

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen echte geestelijke eenheid en oppervlakkige uniformiteit.

Eenheid in hoofdzaken

Efeziërs 4:4-6 beschrijft de basis van eenheid: "Er is één lichaam, en één Geest, gelijkerwijs gij ook geroepen zijt tot één hoop uwer roeping; Één Heere, één geloof, één doop, Één God en Vader van allen, Die daar is boven allen, en door allen, en in u allen."

Dit zijn de niet-onderhandelbare fundamenten:

• Eén lichaam (de kerkgemeente)

• Eén Geest (de Heilige Geest)

• Eén Heere (Jezus Christus)

• Eén geloof (de apostolische leer)

• Eén doop (waterdoop in Jezus' naam, Handelingen 2:38)

• Eén God en Vader

Excuus: "Details maken niet uit, als we maar in Jezus Christus geloven"

Dit klinkt geestelijk, maar is gevaarlijk. Jezus Christus zei in Mattheüs 5:18: "Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota noch één tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied." Als zelfs de kleinste letter belangrijk is voor God, wie zijn wij dan om te bepalen wat wel of niet belangrijk is?

Daarnaast zien we in de Schrift dat 'kleine' afwijkingen grote gevolgen kunnen hebben. Nadab en Abihu werden gedood omdat ze 'vreemd vuur' brachten dat God niet geboden had (Leviticus 10:1-2). Uzza werd getroffen omdat hij de ark aanraakte om te voorkomen dat deze zou vallen (2 Samuël 6:6-7). God neemt Zijn voorschriften serieus.

Vrijheid in niet-essentiële zaken

Tegelijkertijd moeten we oppassen voor wettische geest in zaken die de Bijbel niet expliciet gebiedt of verbiedt. Romeinen 14:1-3 leert: "En ontvangt dengene, die zwak is in het geloof, doch niet tot twistige samensprekingen. De een gelooft, dat men allerlei mag eten; en die zwak is, eet moeskruiden. Die daar eet, verachte hem niet, die niet eet; en die niet eet, oordele hem niet, die daar eet; want God heeft hem aangenomen."

Praktische toepassing:

• Geboden zaken: waterdoop, voetenwassing, één beker bij Avondmaal, hoofdbedekking voor vrouwen, geen vrouwelijke leiders, spreken in tongen als bewijs van de Heilige Geest, deze zijn Bijbels geboden en niet onderhandelbaar.

• Vrijheid: specifieke tijden van samenkomsten, liedkeuze (zolang de teksten Bijbels zijn), gebouwstijl, organisatie van praktische zaken, hierin is ruimte voor verschillen zolang ze niet in strijd zijn met de Schrift.

De rol van een waar herder

Een ware herder van Gods kudde heeft specifieke verantwoordelijkheden.

Het Woord onvervalst verkondigen

2 Timoteüs 4:2 gebiedt: "Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer."

Een herder moet niet prediken wat mensen willen horen, maar wat ze nódig hebben. 2 Timoteüs 4:3-4 waarschuwt: "Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden; En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren tot fabelen."

Excuus: "We moeten positief blijven en niet altijd waarschuwen"

Paulus besteedde in zijn brieven veel aandacht aan waarschuwingen tegen dwaling. Jezus Christus Zelf sprak regelmatig harde woorden tot de religieuze leiders van Zijn tijd. Een arts die alleen maar positief nieuws brengt en de diagnose verzwijgt, is een slechte arts. Zo is een prediker die alleen 'positief' wil zijn maar geen waarschuwing geeft, een slechte herder.

De kudde beschermen

Handelingen 20:28-30 instrueert: "Zo hebt dan acht op uzelven en op de gehele kudde, over welke u de Heilige Geest tot opzieners gesteld heeft, om de Gemeente Gods te weiden, die Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed. Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen zullen, die de kudde niet sparen. En uit uzelven zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om de discipelen af te trekken achter zich."

Een herder die toelaat dat wolven de kudde verscheuren uit angst om 'niet liefdevol' gevonden te worden, is zijn roeping onwaardig.

Illustratie: Een vader die zijn kind niet waarschuwt voor gevaar omdat hij 'niet negatief' wil zijn, is geen goede vader. Als je kind naar de straat rent waar auto's rijden, schreeuw je een waarschuwing, dat is liefde! Zo moeten herders schreeuwen wanneer ze zielen zien afstevenen op geestelijk gevaar.

Nederigheid bewaren

Ondanks de autoriteit die God aan herders geeft, moeten ze nederig blijven. 1 Petrus 5:2-3 zegt: "Weidt de kudde Gods, die bij u is, opzicht daarover hebbende, niet uit bedwang, maar gewilliglijk; niet om vuil gewin, maar met een volvaardig gemoed; Niet als heerschappij voerende over de erve des Heeren, maarvoorbeeld zijnde der kudde."

Een ware dienaar van God zoekt niet persoonlijke verheerlijking. Hij wijst altijd naar Christus. Johannes de Doper vatte dit samen in Johannes 3:30: "Hij moet wassen, maar ik minder worden." Wanneer een leider meer aandacht vraagt voor zichzelf dan voor Christus, is dat een rode vlag.

Omgaan met verdeeldheid in kerkgemeenten

Nederland kent een lange geschiedenis van kerkelijke verdeeldheid. Hoe gaan we hier mee om?

De wortel van verdeeldheid

Jacobus 4:1 vraagt: "Van waar komen krijgen en van waar komen gevechten onder u? Komen zij niet hiervan, namelijk uit uw wellusten, die in uw leden strijd voeren?" Verdeeldheid komt vaak voort uit trots, eigenbelang en de weigering om te buigen voor Gods Woord.

1 Korinthe 3:3-4 zegt: "Want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens? Want als de een zegt: Ik ben van Paulus; en de ander: Ik ben van Apollos; zijt gij niet vleselijk?"

Excuus: "Onze traditie/denominatie/oprichter had gelijk"

Velen houden vast aan hun kerkelijke traditie of denominatie uit loyaliteit aan hun voorouders of oprichters. Maar Paulus veroordeelt dit juist in de bovenstaande tekst. We volgen geen mensen, we volgen Christus. Als een traditie of praktijk niet Bijbels is, moet deze verlaten worden, ongeacht hoe lang we deze al volgen of wie deze gestart is.

De weg naar eenheid

Eenheid begint met bereidheid tot onderzoek van Gods Woord en buiging voor de waarheid. Handelingen 17:11 prijst de Bereërs: "En dezen waren edeler, dan die te Thessalonika waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren."

Stappen naar eenheid:

1. Bereidheid om Gods Woord boven traditie te stellen (Markus 7:8-9)

2. Eerlijke zelfevaluatie, ben ik bereid om toe te geven dat ik ongelijk had?

3. Gebed om wijsheid (Jacobus 1:5)

4. Gesprek met andere oprechte zoekers, niet om te debatteren, maar om samen te zoeken

5. Gehoorzaamheid aan wat Gods Woord openbaart, ook als dat pijnlijk is

Illustratie: Wanneer je ontdekt dat je jarenlang de verkeerde weg gereden hebt, is het beter om te keren dan door te gaan uit trots. Het kost nederigheid om toe te geven dat je verkeerd zat, maar het kost nog meer om door te gaan terwijl je weet dat je de verkeerde kant opgaat.

Het Evangelie van het Koninkrijk

Te vaak focussen kerkgemeenten op bijzaken terwijl ze de kern van het Evangelie vergeten.

De kern: Bekering en wedergeboorte

Jezus Christus zei in Johannes 3:3: "Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien."

De apostolische formule voor wedergeboorte vinden we in Handelingen 2:38: "En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen."

Dit omvat drie stappen:

1. Bekering, een fundamentele verandering van denken en levensrichting

2. Waterdoop in Jezus' naam, identificatie met Christus' dood, begrafenis en opstanding

3. Ontvangst van de Heilige Geest, bewezen door het spreken in tongen (Handelingen 10:44-46, 19:6)

Excuus: "Spreken in tongen is niet voor iedereen"

Handelingen 2:38-39 belooft: "...en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen. Want u is de beloftenis, en voor uw kinderen, en voor allen, die daar verre zijn, zovelen als er de Heere, onze God, toe roepen zal." De belofte is voor ALLEN die God roept.

In elke Bijbelse beschrijving waar mensen de Heilige Geest ontvingen, wordt expliciet vermeld dat ze in tongen spraken (Handelingen 2:4, 10:46, 19:6) of wordt het geïmpliceerd (Handelingen 8:17-18 - Simon zag iets dat hem deed willen betalen voor deze macht). Dit was het standaardbewijs van de Geest.

Heiligmaking

Hebreeën 12:14 waarschuwt: "Jaagt naar vrede met allen, en naar de heiligmaking, zonder welke niemand den Heere zien zal."

Bekering is niet het eindpunt, maar het startpunt. 2 Korinthe 7:1 roept op: "Dewijl wij dan deze beloftenissen hebben, geliefden, zo laat ons zelven reinigen van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende de heiligmaking in de vreze Gods."

Dit betekent niet dat we gered worden door werken, maar dat ware bekering altijd leidt tot verandering van leven. Jacobus 2:17 zegt: "Alzo ook het geloof, indien het de werken niet heeft, is bij zichzelf dood."

Praktische heiligmaking omvat:

• Afstand nemen van wereldse vermaak dat ons van God aftrekt (1 Johannes 2:15-17)

• Eerlijk zijn in zaken en werk (Efeziërs 4:28)

• Zelfbeheersing in eten, drinken en spreken (1 Korinthe 9:27)

• Rein houden van gedachten en blik (Mattheüs 5:28)

• Vergeving en vrede zoeken met anderen (Mattheüs 5:23-24)

• Trouw zijn in huwelijk en familie (Efeziërs 5:22-33)

Slotwoord: De nauwe weg

Jezus Christus waarschuwde in Mattheüs 7:13-14: "Gaat in door de enge poort; want de poort is wijd, en de weg is breed, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die door dezelve ingaan. En de poort is eng, en de weg is smal, die tot het leven leidt, en weinigen zijn er, die denzelven vinden."

De waarheid is niet populair. De weg naar het Koninkrijk is smal. Velen zullen spotten, kritiseren en ons beschuldigen van 'oordelen' of 'geen liefde hebben'. Maar onze roeping is niet om mensen te behagen, maar om God te gehoorzamen.

2 Timoteüs 2:15 spoort ons aan: "Benaarstig u, om uzelven Gode beproefd voor te stellen, een arbeider, die niet beschaamd wordt, die het Woord der waarheid recht snijdt."

Laatste Illustratie: Stel je een reddingsboot voor die naar een zinkend schip vaart. De mensen op het schip zijn bezig met ruziën over wie de beste hut heeft, welke kapitein de juiste was, en welke vlag gehesen moet worden. Ondertussen zinkt het schip. De reddingsboot schreeuwt: "Spring in het water! Wij redden jullie!" Maar velen weigeren omdat ze denken dat de reddingsboot te klein is, of omdat ze de kapitein niet kennen, of omdat ze het niet eens zijn met de kleur van de boot. Dit is de tragische realiteit van veel religieuze discussies, mensen ruziën over details terwijl ze op weg zijn naar het verderf.

Laten we als De Waarheid Gods trouw blijven aan het volledige, onvervalste Evangelie. Niet uit hoogmoed, maar uit liefde. Niet om te oordelen, maar om te redden. Niet om gelijk te krijgen, maar om zielen te winnen voor het Koninkrijk.

Openbaring 22:17 nodigt uit: "En de Geest en de bruid zeggen: Kom. En die het hoort, zegge: Kom. En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet."

De deur staat nog open. De uitnodiging geldt nog. Maar de tijd dringt. Laten we niet ruziën over bijzaken terwijl zielen verloren gaan. Laten we vastgrijpen wat de apostelen ons overgeleverd hebben en dit doorgeven aan de volgende generatie.

Want zoals geschreven staat in Judas 1:3: "Geliefden, daar ik allen ijver aanwendde, om u te schrijven van de gemeene zaligheid, zo heb ik noodzakelijkheid gehad u te schrijven, en daarbij te vermanen, dat gij strijdt voor het geloof, dat eenmaal den heiligen overgeleverd is."

Moge God ons allen kracht geven om te staan in de waarheid, ongeacht de prijs.

Amen.