Erfzonde: Van Adam tot de gehele mensheid. Een Bijbelse Analyse

1. De oorsprong van de zonde, Adam als vertegenwoordiger van de mensheid

De zondeval van Adam en Eva in Genesis 3 markeert het begin van de menselijke rebellie tegen God. God gaf Adam een duidelijke opdracht:

“Maar van de boom van kennis van goed en kwaad, daarvan mag u niet eten, want op de dag dat u daarvan eet, zult u zeker sterven.” Genesis 2:17 (HSV)

Adam overtrad dit gebod, en daarmee kwam de zonde in de wereld:

“Daarom, zoals door één mens de zonde in de wereld is gekomen en door de zonde de dood, zo is de dood over alle mensen gekomen, omdat allen gezondigd hebben.” Romeinen 5:12

2. “Maar dat is toch niet eerlijk?” De meest gehoorde tegenwerping

Veel mensen vinden het onrechtvaardig dat één man (Adam) zondigde en de hele mensheid daar de gevolgen van draagt. Laten we dit bezwaar eerlijk analyseren.

Vertegenwoordiging in de Bijbel

Adam was het hoofd van de mensheid, net zoals Christus het hoofd van de gemeente is (Efeze 5:23). God ziet de mensheid als verbonden in representatie:

“Door de overtreding van één mens zijn velen gestorven... Door de ongehoorzaamheid van de ene mens zijn velen als zondaars aangemerkt.” Romeinen 5:15,19

Maar let op: ditzelfde principe van representatie is ook de basis van onze redding in Christus!

“Want zoals allen in Adam sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden.” 1 Korintiërs 15:22

Zonder deze 'collectieve schuld' zou er ook geen collectieve verlossing mogelijk zijn.

Illustratie: De kapitein van het schip

Stel je een groot schip voor dat op volle zee vaart. Aan het roer staat een kapitein. Hij bestuurt het hele schip namens alle opvarenden.

Als de kapitein een fout maakt en het schip op een rots laat varen, lijden alle passagiers daaronder, ook al hebben zij zelf het roer niet aangeraakt. Zijn beslissingen gelden voor het hele schip, hij vertegenwoordigt iedereen aan boord.

Dat is wat er met Adam gebeurde. Als vertegenwoordiger van de mensheid bracht hij het schip van de schepping in botsing met de rots van de zonde. De gevolgen? Schuld, dood en verwijdering van God voor iedereen.

Maar stel je nu een nieuwe kapitein voor die met een reddingsschip komt. Hij nodigt iedereen uit om over te stappen op Zijn schip. Deze kapitein, Jezus Christus, vaart een koers naar veiligheid, leven en eeuwige bestemming.

“Want zoals allen in Adam sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden.” 1 Korintiërs 15:22

Je kunt dus op twee schepen zitten:

• In Adam = onder zijn hoofdschap = bestemming: zonde en dood

• In Christus = onder Zijn hoofdschap = bestemming: verlossing en leven

Net zoals de eerste kapitein je de ondergang in sleepte, zo kan de tweede Kapitein je naar het eeuwige leven leiden, als je Hem vertrouwt en op Zijn schip stapt.

“Want als door de overtreding van de ene de dood geregeerd heeft door die ene, veel meer zullen zij die de overvloed van de genade ontvangen… regeren in het leven door de Ene, Jezus Christus.” Romeinen 5:17

3. Waarom dierenoffers in het Oude Testament?

In het Oude Testament stelde God offers in als tijdelijke bedekking van zonden:

“Want het leven van het vlees is in het bloed, en Ik heb dat zelf voor u op het altaar gegeven om verzoening te doen over uw leven. Want het is het bloed dat verzoening bewerkt door het leven.” Leviticus 17:11

Dierenoffers waren symbolisch en tijdelijk. Ze wezen vooruit naar iets groters, het ultieme offer van Christus:

“Want het is onmogelijk dat het bloed van stieren en bokken zonden wegneemt.” Hebreeën 10:4

“Deze priesters blijven dag na dag staan om hun dienst te verrichten en steeds weer dezelfde offers te brengen, die de zonden nooit volledig kunnen wegnemen.” Hebreeën 10:11

Het verschil tussen bedekken en wegnemen: De diepere betekenis van de dierenoffers versus Christus’ offer

In het Oude Testament, werden dierenoffers ingesteld als een manier om zonden tijdelijk te bedekken, maar niet te verwijderen. Het was als het ware een tijdelijke maatregel die het oordeel van God uitstelde. Christus’ offer daarentegen is een definitieve oplossing die de zonde wegnam en de schuld van de mens volledig verzoende. Laten we dit dieper onderzoeken, met behulp van bijbelteksten.

A. Dierenoffers in het Oude Testament: Bedekken van de zonden

In het Oude Testament werden dierenoffers gebracht als een manier om de zonden van het volk te bedekken, maar ze konden de zonden niet verwijderen. Deze offers waren symbolisch en verwezen naar de uiteindelijke, volmaakte offergave van Christus. Het bloed van het dier had slechts de functie van tijdelijke bedekking.

“Want het leven van het vlees is in het bloed, en Ik heb dat zelf voor u op het altaar gegeven om verzoening te doen over uw leven. Want het is het bloed dat verzoening bewerkt door het leven.” Leviticus 17:11

Dit vers toont aan dat het bloed van het offerdier een tijdelijke bedekking voor de zonden was, maar het was geen werkelijke vergeving of verwijdering van de zonden. Het was een symbolisch ritueel, bedoeld om de ernst van de zonde te benadrukken en om het volk te herinneren aan de noodzaak van verzoening met God.

Waarom bedekken en niet wegnemen?

De offers in het Oude Testament konden de zonden niet verwijderen, omdat de offers van dieren geen permanente oplossing boden. Ze konden alleen tijdelijk de straffen voor de zonden afweren en de relatie tussen de mens en God tijdelijk herstellen. Dit blijkt uit de woorden van de schrijver van Hebreeën:

“Het is onmogelijk dat het bloed van stieren en bokken zonden wegneemt.” Hebreeën 10:4

Hieruit blijkt duidelijk dat de offers niet de zonden zelf wegnamen, maar alleen de gevolgen ervan tijdelijk bedekten.

B. Christus’ offer: Het wegnemen van de zonden

In tegenstelling tot de dierenoffers, die slechts tijdelijke bedekking brachten, heeft het offer van Jezus Christus de kracht om de zonden volledig weg te nemen. Dit is het fundamentele verschil tussen de oude offers en het offer van Christus. Jezus’ offer is niet tijdelijk; het is volledig en definitief.

“De zonde van de wereld wegneemt!” Johannes 1:29

Het bloed van Jezus heeft een voor altijd volmaakte verzoening tot stand gebracht. Het is niet alleen tijdelijk, maar het verwijdert de zonden volledig en voor altijd. Dit was precies wat de dierenoffers niet konden doen: ze konden de zonden niet wegwassen, maar slechts tijdelijk bedekken.

C. Bedekken vs. Wegnemen: Wat is het verschil?

Bedekken van de zonde (Oude Testament)

Het bedekken van de zonden betekent dat de zonden niet verwijderd worden, maar dat God de gevolgen van de zonden tijdelijk opzijschuift. De zonden blijven aanwezig, maar worden omwille van het offer tijdelijk niet tegen de zondaar aangesproken. Dit wordt in de volgende verzen duidelijk:

“Want door het jaar heen moet de priester, die door zijn zalving is gezalfd, verzoening doen voor de heilige plaats, voor de tent van ontmoeting en het altaar; en voor de priesters en het hele volk der gemeente zal hij verzoening doen. En dit zal een eeuwige verzoening zijn voor de Israëlieten, voor al hun zonden.” Leviticus 16:33-34

“En dit is de verzoening die het bloed van de dieren voor hen deed, maar het bloed kon niet de zonde wegnemen.”

In deze context werd de zonde bedekt door de offerbloed van dieren, maar de zonde zelf bleef aanwezig.

Wegnemen van de zonde (Nieuw Testament)

Het wegnemen van de zonden betekent dat de zonden volledig verwijderd worden. Ze zijn niet langer aanwezig en hebben geen invloed meer op de relatie tussen de gelovige en God. Dit is wat Christus heeft bewerkstelligd door Zijn offer:

“Zie het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt!” Johannes 1:29

“Jezus Christus heeft zich eenmaal geofferd om de zonden van velen weg te nemen.” Hebreeën 9:28

Het offer van Jezus Christus is geen tijdelijke oplossing, maar een eeuwige. Het bloed van Jezus is in staat om de schuld van de zonden te verwijderen en de straf voor die zonden te dragen, zodat de gelovige in een rechtvaardige relatie met God kan staan.

D. De implicaties van de overgang van bedekken naar wegnemen

De overgang van bedekking naar verwijdering van de zonden heeft enorme implicaties voor de gelovige. De zonden zijn niet alleen tijdelijk opzijgeschoven, maar volledig en definitief verwijderd door het offer van Jezus Christus.

“Want door één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, voor altijd volmaakt gemaakt.” Hebreeën 10:14

Dit vers toont aan dat, door het offer van Christus, de gelovige volmaakt is voor God. Er is geen behoefte aan herhaalde offers of dierenoffers meer, omdat het offer van Jezus Christus het enige perfecte en definitieve offer is.

Conclusie: Bedekken versus Wegnemen. Het Volmaakte Offer van Christus

Het oude systeem van dierenoffers was een tijdelijke oplossing om de zonden van het volk te bedekken. Het was niet in staat om de zonden te verwijderen of de mens volledig van zijn schuld te bevrijden. Het offer van Jezus Christus, daarentegen, neemt de zonden volledig weg, biedt definitieve verzoening, en stelt de gelovige in staat om in een herstelde relatie met God te leven. Dit is het grote verschil tussen bedekken en wegnemen, en het is het centrale thema van de verlossing die Christus heeft bewerkt door Zijn kruis.

“En hun zonden en hun wetteloosheden zal Ik niet meer gedenken.” Hebreeën 10:17

Door het offer van Jezus Christus kunnen wij de volledige vergeving van onze zonden ontvangen en het eeuwig leven verwerven. Dat is de kracht van het offer dat de zonden niet bedekt, maar wegneemt.

4. Christus: Het volmaakte Lam van God

God koos ervoor om in de volheid van de tijd Zijn eigen Zoon te zenden:

“Zie het Lam van God, Dat de zonde van de wereld wegneemt!” Johannes 1:29

Jezus vervulde alle oudtestamentische offerwetten:

“Maar nu is Hij eenmaal geopenbaard aan het einde van de eeuwen om de zonde teniet te doen door Zijn offer.” Hebreeën 9:26

“Christus is eens en voor altijd gestorven voor de zonden, de Rechtvaardige voor de onrechtvaardigen, om u tot God te brengen.” 1 Petrus 3:18

5. Waarom nu géén dieroffers meer nodig zijn

Na het offer van Christus is er geen ander offer meer nodig:

“Maar deze Priester [Jezus], nadat Hij één offer voor de zonden gebracht had, is tot in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand van God.” Hebreeën 10:12

Dierenoffers konden de schuld bedekken, maar niet wegnemen. Christus’ bloed neemt de zonde weg:

“Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.” 1 Johannes 1:9

“En het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.” 1 Johannes 1:7

6. De rechtvaardigheid van Gods plan

God is volkomen rechtvaardig én volkomen liefdevol:

“Want de HEERE is rechtvaardig, Hij heeft gerechtigheid lief.” Psalm 11:7

“Maar God bevestigt Zijn liefde voor ons, daarin dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren.” Romeinen 5:8

In Adam verloren we het leven, in Christus krijgen we het terug, overvloedig en eeuwig:

“Ik ben gekomen opdat zij leven hebben en overvloed hebben.” Johannes 10:10

Conclusie

De erfzonde laat zien hoe diep onze nood is, maar ook hoe groot Gods genade is. De offers in het Oude Testament maakten de weg vrij om de ernst van de zonde te begrijpen. Maar alleen Jezus Christus, het volmaakte Lam van God, kan werkelijk zonden wegnemen.

Laat dus niemand zeggen: “Het is niet eerlijk.” Want God heeft door dezelfde lijn van representatie, van Adam tot Christus, ons ook een uitweg gegeven.

“Want de genade van God is verschenen, heilbrengend voor alle mensen.” Titus 2:11